Sleutels

Soms kan een onderwerp voor een blog ineens veranderen. Dat maakt voor jou als lezer niets uit. Je weet nooit wat er komen gaat.
Vanmorgen vroeg besloot ik om ook vroeg op pad te gaan. Het heeft gevroren en de zon kwam net op. Het goede uur om foto's te maken.
Ik vind het heerlijk om in alle rust en stilte composities te bepalen en allerlei instellingen uit te proberen. Ieder zijn hobby.

Ik nam niet de tijd om te ontbijten, na het verzorgen van de beestenboel ging ik weg. Althans, ik had al mijn spullen gepakt, het echte weggaan ging niet zo snel.
Eerste obstakel: de portieren van de auto waren flink bevroren, na flink sjorren en trekken  lukte het
om deze te openen.
Volgende obstakel : bevroren ruiten, als ik ergens een hekel aan heb is het wel ruiten krabben.
Vooral zo'n naar ijzelachtig laagje, dat is er haast niet af te krijgen.
Ik had de poort geopend en de auto een stukje naar voren gereden. Weer krabben.
Voor mij uitkijkend zag ik de toren van het kasteel gehuld in een mist, dat is een mooi gezicht. Daar eerst maar een foto van maken.
Ai, batterij van de camera leeg. Gelukkig heb ik altijd een reserve, opgeladen batterij in mijn fototas, dus niet zo heel erg. Obstakel 3: ik krijg het klepje van de batterij niet open. Mijn vingers en handen zijn zo koud door het krabben dat ik het met geen mogelijkheid open krijg. Eerst maar even terug naar binnen en een appel halen. Voor onderweg.
Na verscheidene pogingen kreeg ik het klepje open, weer krabben en met voor mij voldoende zicht gaan rijden.
Het eerste stuk is een niet drukke weg, zelden een tegenligger en geeft de motor en kachel de tijd om de auto warm te blazen en de ruiten schoon.

Eerste stop net voorbij het volgende dorp. De zon schijnt prachtig door de bomen.
Mijn plan is naar het stuwmeer bij Semur-en-Auxois te rijden. Via tussendoor weggetjes waar ik nog 2 keer stop om foto's te maken.
Bij het stuwmeer is het prachtig, eigenlijk ben ik al te laat qua zon. Deze staat al stralend aan de blauwe hemel.

Stuwmeer Semur-en-Auxois

wateractiviteiten in de zomer

Ik pak camera, statief , handtas uit de auto en loop de stuwdam op. Een donderend geraas van het water dat naar beneden komt. Ik ondernam nog een poging om dit "live" op onze Facebookpagina te zetten. Dit lukte niet echt, bij het meedraaien, draaide ook de camera op mijn telefoon en ik zag mijn verkleumde snuit.

Ik heb gelukkig de video kunnen annuleren, en een gewone video gemaakt. Mocht iemand vanmorgen toch nog rare beelden hebben gezien. Ja, dat was ik.😥

Verder nog foto's genomen.
Appeltje gegeten, en trek in koffie.

Op weg naar huis nog een tussenstop gemaakt. Op de heenweg had ik ondergestroomd land gezien, mooi om voor het volgende onderwerp Zwart/Wit foto's te maken.

kan niet verder

ook mooi in zwart /wit

Inmiddels had ik behoorlijk trek in koffie en en ontbijt gekregen, dus maar lekker naar huis.
Daar kreeg ik de schrik van mijn leven.......geen sleutels. Hoe kan dat nou? Toen ik de deur afsloot bedacht ik mij dat ik de sleutels in mijn tas moest doen, dan kon ik ze niet verliezen. Mijn hele tas omgekieperd op de buitentafel, geen sleutels. Rond om de auto gekeken, in de auto gekeken de auto naar voren gereden, nergens sleutels .
Mijn koekenbakker-tuin-man gebeld, niet dat hij er iets aan zou kunnen veranderen, maar altijd fijn om je frustraties aan iemand te kunnen uitspreken .
" heb je goed in je tas gekeken " Ja, de hele inhoud ligt buiten op tafel.
"heb je goed in de auto gekeken" Ja, onder de stoelen, vakjes ( wat niet kan, want zaten in tas)
"heb je onder de auto gekeken" Ja, " in de houtstapel naast de deur" Ja, een beetje, ik heb niet een hele houtstapel weggehaald.
Niet in mijn broekzak, jaszak, negens, nergens. Hond Marron is opgehouden met kwispelen, hij ziet mij buiten staan, maar ik kom niet naar binnen, wat doet de baas toch raar. Kon ik maar naar binnen!

Enfin, er zit niets anders op dan de hele route inclusief alle tussenstops terug te rijden. Wie weet.
En dan ergens koffiedrinken en zondigen met een croissant of andere verse lekkernij van de bakker.
Bij het instappen, nog eens onder de stoelen gekeken, gevoeld, behalve een oude lege koffiebeker niets.
Ik vrees dat ik bij het stuwmeer mijn sleutels op de parkeerplaats ben verloren. Daar heb ik namelijk ook mijn handtas uit de auto gepakt.
Nog even naar de plek gelopen waar ik de eerste foto had gemaakt, niets.
Vol goede hoop maar de route opnieuw rijden. De eerste stop van vanmorgen is weer de eerste stop. Mijn koekenbakker-tuin-man belt mij. Vele adviezen en "heb je daar wel gekeken" Ja, ja, en ik ben onderweg om de route nogmaals te rijden.
Auto op dezelfde plek geparkeerd, in het inmiddels ontdooide gras gelopen ( inclusief modder) niets te vinden. Tsja, er zit niets anders op dan verder te rijden.
Ik stap weer in de auto en wat zie ik glinsteren tussen de bijrijders stoel en console? Nee, het zal toch niet. Na veel gepriegel , gepulk, lijk ik iets te voelen. Uiteindelijk kan ik het tussen de puntjes van 2 vingers vastpakken. Yes, het zijn mijn sleutels. Wat een opluchting. Koekenbakker-tuin-man gebeld, "zie je wel, ik dacht al dat ze in de auto lagen" Blij draai ik om en ga naar huis. Hond blij, ik koffie.

zo blij dat ik ze weer heb

Ik heb laatst een lief cadeau van iemand gehad , zat bij de post. er zat ook een prachtig lintje bij. Toen dacht ik, dat ga ik aan mijn sleutelbos hangen, dan vindt je die sneller in je tas. Bij de autosleutel heb ik dat ook.
Het lintje vond ik te mooi, en was bang dat die dan stuk zou gaan in mijn tas. Niet gedaan.
Ik heb nu gelijk een ander lintje aan mijn hanger gehangen. Ondanks dat ik een vaste plaats in mijn tas heb ( nu er uitgevallen) en een vaste plaats in huis, is het mij toch gelukt om de sleutels tijdelijk de verliezen.

Mijn dag en blog zijn anders dan wat ik in gedachte had. Ik ga lekker in de tuin werken. Genieten van de zon en mijn innerlijke rust die tezamen met mijn sleutels weer terug is.

Fijne week!